MAVİ GÖZLÜ KIVILCIM

Yıllardan 1881, mevsimlerden ilkbahar,Selanik'e bir kıvılcım düştü ansızın İlk nefesini aldı ve var gücüyle haykırdı küçücük bedeninden kendini.Şimdilik bu sesi sadece annesi, babası ve birkaç akrabası duyuyordu ama bilmiyorlardı ki bu sesi zaman gelecek bütün dünya duyacaktı. Güzel bir bebekti Mustafa,sarı saçları güneş gibi parlıyordu, sanki, "Milletimi ben aydınlatacağım".diyordu. Aynı kendi gibi bahtı da güzel olsaydı keşke. Varlık içinde büyümedi o. Genç yaşta babasını kaybetti.Dayısının yanında kalıp çiftliğe gelen kargaları kovaladı.Zeki bir çocuktu Mustafa,kimseye haber vermeden askerlik sınavlarına katıldı ve kazandı. Yine haykırıyordu Mustafa bu sefer her şeyin varlıktan gelmediğini haykırıyordu etrafa. Eğitimden sonra orduya katıldı.Yükseldi, yükseldi yükseldikçe parladı parladıkça aydınlattı milletini.Türk Milleti'ne en büyük kazanımdı o. İlkeleri vardı,hedefleri vardı .Kafasına koymuştu bir şekilde başaracaktı.İnsanlara hep sevgi ve saygıyla yaklaştı.En çok da çocukları sevdi.îleri görüşlüydü,kendisinden sonra geleceklere önem veriyordu ve çevresinden de bunu bekliyordu. Bîr çok savaş oldu, anlaşmalar yapıldı.En büyük hedef;"Türk Milleti'ni çağdaş uygarlık seviyesinin üstüne çıkarmaktı." İyi bir önderdi vatanım,milletim diyordu ,yemiyor, içmiyor çalışıyordu.Hatta yoğunluktan kendi nişan törenine bile katılamamış, telgraf çekmek zorunda kalmıştı.Bir süre sonra hastalıklar yakasını bırakmadı .Aldı da aldı, götürdü de götürdü onu bizden.Her şeye önem verdi ama unuttu kendisini.Bilmiyordu ki kendisini unutması milletini unutması demekti. Yıllardan 1938, mevsimlerden sonbahar.Türk ulusuna bir sessizlik çöktü.Herkes onu dinliyordu.Haykırıyordu Mustafa;"Bir Mustafa Kemal öldü, bin Mustafa Kemal gelecek" diye haykırıyordu.Türk Ulusu'nun en büyük kaybıydı o. Kübra Nur Dursun 9/A 199